حضورغیاب، صله رحم مجازی

"بســـمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم"

عَسَى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ

وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ

وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ

حضورغیاب، صله رحم مجازی...

من به اندازه ی گفتن مهدی بیا نشده دهانم، ولی جانم‌... جانهای خسته ی بسیاری تلذی آمدنت را می کنند... بی شعور نشوم، بی توفیق نشوم... جانم درد می‌کند ، من از دیدن انگشت زخم یک انسان سالم جانم به لب می آید. این از ضعف دل من است؟ نمیدانم. فقط میدانم هر دستی که به موهای دخترم می‌کشم، اشکم برای دخترکان غزه جاریست. هر لحظه که دخترم در مدرسه است قلبم مثل مرغ سرکنده بالا و پایین می پرد که بچه های غزه جای امن ندارند... بیماری ام از ضعف ناشی از نتوانستن خوردن و غصه طولانی شده. . سگ هار، نفرین عالم به تو، نفرین عالم به تو، نفرین عالم به تو... خداوندا ما و نسل ما را خرج راه انتقام حسین و رقیه و علی اصغر کن... دنیای با مهدی را آرزومندان آبرومند خواستند و ندیدند مارا نفس کشندگان در هوای مهدی فاطمه قرار بده، او را به جان ما بشناساند و سر تسلیم ما را پیش فرمان او فرود بیاور... یعنی من بی توفیق بی شعور را خودت به هر شکلی شده(بی عقوبت) به شعور و خضوع و لیاقت برسان... حضورغیاب، صله رحم مجازی...

خدایا، خدایا، خدایا...

چطور از چهره ی اینهمه طفل معصوم بی گناه و بی آلایش، معصومیت زدوده میشه؟

میشه نشه؟

بوس لپ شون همیشه مزه ی شیرین ترین سیب بهشتی رو بده...

بغل کردن و فشردنشون ضربان قلب رو منظم و آرام کنه...

دیدنشون چشم رو پر نور کنه...

میشه بخوای و بشه که معصومیت طفولیت همه شون با معصومیت منبعث از ایمان و تعقل ادامه دار بشه؟

لا تخیب طمعی...

حضورغیاب، صله رحم مجازی...

پذیرایی فوق لاکچری که در جشنواره های آنچنانی از مدیران شکم سیر بزرگوار و گرانقدر به عمل میاد، منازل سازمانی، امکانات دولتی برای ارگان های مختلف از بیت المال، امام زمان بیاد تکلیف شون چی میشه ؟ نحوه ارزش گذاری کار و مشاغل و محاسبه ی حقوق ها، ارزش گذاری ها و معیار های عزل و نصب...

احساس خوبی بهشون ندارم

حضورغیاب، صله رحم مجازی...

سلام میوه ی جانم. خبر نداری مادر... نمی‌دانی چقدر دوستت دارم... چقدر دعا کردم برایت، قبل آمدنت ، حین امدنت، و پس از آن و گمان می کنم علی الدوام دعاگوی تو باشد دل عاشقم. گفتم عشق، و تو عشق را نخواهی دانست که چیست جز آن زمان که در معجزه اش غافلگیر شوی... این عشق نه از آن عبارات لوس و لوث و نخ نمایی است که هوسبازان مگس صفت، از آن می گویند و  عرض خود می‌برند و زحمت ما می دارند... بدون شک این عرصه ی سیمرغ است. و این عشق شمه ای از داستان عشق شورانگیز خالق به‌مخلوق است که چون مرا به والدی برگزید جریانی از خلیفه الهی به سوی من روان کرد به نام مادری و قلب مرا از چیزی از جنس عشق خودش مالامال کرد نسبت به تو... تو نه کمی، نه گمی.. تو ارزشمندی، بسیار بیشتر از آنکه بخواهی به آب و رنگ و خال و خط دنیا فریفته شوی... گرانبهاتری از اینکه خود را به چیزی کمتر از ذات اقدس اله بفروشی... و این شعار نیست... این تجربه ی قلبی است که هر تپشش استغاثه است به صاحب سرچشمه ی عشق ... تو ای نور چشمانم، ای کاش در خور بندگی خدا بار بیایی، هر عیبی در ماست خدا از تو دور بدارد و هر حسنی برای عبدالله شدن مورد نیاز توست که در بساط ما وجود ندارد از فضل و گرمش در جان تو بکارد... تو رشد کن و سبز شو و اغوا نشو... تو بزرگ شو و سربلند شو و پستی نپذیر... تو حق شناس و حق فهم و حق پذیر و قائم به حق باش... خدایا عاقبت این ها را چنان کن که تو خوشنود باشی و اینها رستگار و  حضورغیاب، صله رحم مجازی...